Liesbeth: ‘Binnenkort gaat Frank met vakantie. Daar zie ik als een berg tegenop. Hij komt iedere zaterdag. Daar kijk ik echt naar uit, het is voor mij de leukste dag van de week. Frank is een fijne gozer. Het voelt alsof we elkaar al jaren kennen, terwijl het pas drie maanden is. Normaal gesproken ben ik iemand die de kat uit de boom kijkt. Vreemde mensen ga ik niet alles vertellen. Met Frank had ik meteen een klik. Ik vertrouw hem volledig, we kunnen overal over praten.’
Niet zeuren
‘Twee jaar geleden ben ik mijn man verloren. We hebben 49 jaar in Utrecht gewoond en hadden net een mooi huis gekocht in Leerdam. Daar hebben we nooit gewoond. Op de dag dat we de sleutel kregen, overleed hij. Lymfklierkanker. Ik kwam terecht in een appartement in Voordorp. Niet lang daarna werd ik zelf ziek. Het begon met een hartinfarct en daarna kreeg ik een alvleesklierontsteking. Vier maanden heb ik in het ziekenhuis gelegen. Ik ging er lopend in en kwam er in een rolstoel weer uit. Mijn ene been doet het niet meer en slikken lukt ook niet. Eten doe ik tegenwoordig door een slangetje. In het ziekenhuis wilden ze allerlei onderzoeken doen. Ik heb gezegd: laat maar. Ik vind het wel best zo. Volgens de dokter heb ik nog zo’n anderhalf jaar te leven. Kortgeleden kon ik alles nog. Naar mijn tuintje, autorijden, vrijwilligerswerk. Nu kan ik niets meer. Het is niet anders. Mij hoor je niet klagen. Als je zeurt, krijgen de mensen een hekel aan je.’
Bosje rozen
‘Mijn man was mijn alles. Ik wil graag eens in de 14 dagen een bosje rozen op zijn graf zetten. We hebben twee zoons, maar die vinden het lastig om naar zijn graf te gaan. Het is te emotioneel voor ze. Dat is niet erg, dat mag, maar ik wil er wel heen. In mijn eentje lukt dat niet meer. Daarom heeft de maatschappelijk werkster in het ziekenhuis buddyzorg voor mij geregeld. Frank en ik gaan de ene week naar het graf en de andere week maken we een uitstapje. We wandelen, praten en lachen. Veel lachen. Laatst zijn we naar Amsterdam geweest, naar het Vondelpark. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Al die verschillende soorten mensen, allemaal vredig met elkaar in het zonnetje. Ik vond het zo prachtig.’
Meer informatie over buddyzorg
Lees ook het interview met Frank
